Waarom kan een mens zo moeilijk zijn?
by
, 15-03-11 at 19:31 (1775 Bekeken)
Waarom begrijp ik nog steeds mij zelf niet , ik ben nog maar 23 jaar en heb al veel meegemaakt. Ik denk zeker dat het gemaakt heeft tot wie ik nu ben. toen ik geboren werd was mijn levensverwachting niet erg hoog ze schatte dat ik rond de 25 jaar oud zou worden Me moeder kreeg te horen dat ik cystische fybrose zou hebben ook wel bekend als taai slijm ziekte. Als snel werd die diagnose weer ingetrokken en was het enkel astma ook daar ben ik over heen gegroeid, maar tot op de dag van vandaag ben ik nog wel veel benauwd en moet ik vaak erg hoesten. goed daar valt mee te leren leven.
In mijn tienerjaren werd ik beetje aan me lot overgelaten , me ouders waren vrij heel vrij ze controleerden mij niet wat ik deed , achteraf vind ik dat jammer want school ging slecht en liep ver achter. Ik ging veel uit in die tijd , en deed eigenlijks alles wat niet door de beugel kon. totdat me ouders wel ingrepen en zeiden als dit door gaat sturen we je naar een internaat... toen ging ik even nadenken en ben sindsdien wel veranderd
Dierbaren verloren , het zei door kanker , het zei door zelfmoord , of door dronken achter het stuur gaan zitten. nee dat is me niet in de koude kleren gaan zitten , tot op de dag van vandaag heb ik daar nog last van. En ik mis ze allemaal.
Komt er nog is bij dat ik hevige angst / hyperventilatie en hevige spanning continue ervaar. ik ben een erg gevoelig persoon beetje te gevoelig helaas.
vorig jaar in een hevige depressie beland , en actie ondernomen om uit het leven te stappen. Terwijl ik altijd tegen mij zelf gezegd heb : Ik depressief worden?? NEE dat word ik nooit toch wel op dat punt sloeg er iets in me door , ik was kwaad op alles , opmezelf , enigste wat ik dacht was slecht slecht slecht ik zag het gewoon niet meer. Dit was dan ook de reden om toch contact op te nemen met een psychiater , na maandje wachten kon ik terrecht ( na veel klagen bij de huisarts of het niet was sneller kon)
Het heeft me wel op de been geholpen , weer anders leren denken , dingen gingen goed , zeer goed zelfs had er weer zin in . lieve ex(vriendin)
totdat ze het uigemaakt heeft zo 2 maand geleden , ik ging me weer slecht voelen , onzeker , en werd weer helemaal paniekerig en alle dingen die erbij horen , ik begin me zelf weer zo te haten blabla ..... ik zak behoorlijk af .
Merk het aan alles , wil er tegen vechten , maar ik vecht al zo lang..... zoveel jaren voor alles en het is soms zo fucking moeilijk daar heb ik gewoon geen woorden voor . Zelf kan ik me moeilijk accepteren om wie ik ben , ik zou zo graag geen klachten hebben geloof me . Maar wie wil dat wel ??? geen één natuurlijk.
Toch ben ik nu de strijd weer met mijzelf aangegaan , ik wil echt vechten nog harder om me zelf rust te geven . Wetend dat iedereen dit kan bereiken , je lichaam en geest moeten enkel het weer eens worden met elkaar.. word er nu al moedeloos van maar ga het toch weer proberen ......
Het lijkt me heerlijk om te leven met geen stress , angst , depressie , gevoelloos , of wat dan ook.. Ik zal vechten voor die dag!! en die gaat er vast komen , ik wil nog zoveel in dit leven ... hoop dat ik toch nog mooi poos kan genieten van me leven