awel suske ik ga dat dan toch ook eens vragen hoor.. misschien doet de NMBS dat ook maar ik weet er echt de ballen van xxx
Printable View
awel suske ik ga dat dan toch ook eens vragen hoor.. misschien doet de NMBS dat ook maar ik weet er echt de ballen van xxx
Het FES is een fibromyalgie patiëntenvereniging waar je veel lotgenoten kunt ontmoeten.
Er is daar ook veel kennis van deze aandoening.
Misschien heeft iemand hier wat aan.
amai, wat een hele tijd dat ik hier nog is ben komen piepen. ik heb zo gekluisterd gezeten aan mijn zetel van de pijnen ondertussen. er is veel gebeurd ondertussen.na een strijd van 13 jaar heb ik eindelijk mijn invaliditeit gekregen.
kheb er veel voor moeten doen wel. ben alleen benieuwd of ik nu weer telkens om de drie maand opgeroepen word of niet.ik heb ondertussen ook fibro op mijn lage rug en artrose. op mijn schouders is het ook gekomen en zelfs op mijn knieën.mijn tussenwervelschijven slijten af ook waardoor ik helse pijnen heb in mijne rug vandaar ik soms gewoon mijne zetel niet uit kan.:mad:soms vraag ik me af waarom maar ik krijg er geen antwoord op. je bent nog jong en ziet er goed uit zeggen ze dan maar de binnenkant die ziet er vele slechter uit.
Lieve Mamalien: Eindelijk mamalien is er "erkenning" voor jou, dat moet goed aanvoelen...:o
de pijnen zullen waarschijnlijk nooit meer overgaan, maar het is belangrijk dat je nog een beetje kunt bewegen....dat zul je wel enigzins doen want als je te lang in een zetel blijft hangen doet "ook" alles pijn...ik spreek uit ervaring....desalniettemin vindt ik het akelig voor jou...ook ik heb er soms moeite mee, ik kan niet alles doen en het kost mij veel energie...zelfs een relatie durf ik eigenlijk niet meer aan te gaan, want wie wil nou een vrouw die zoveel mankeert...je ziet het niet snel aan mij...ik blijf immer lachen want zo ben ik gewoon, maar diep in mijn binnenste voel ik mij niet meer vrij....het lijkt wel of het hele lichaam verkrampt, nu heb ik pas geleden een medicijn gekregen dat ervoor moet zorgen dat de boel( mijn lichaam) minder verkramt...:p pffffffffffffffff daarnaast slik ik wel mijn pijnstillers, die je gewoon zelf moet kopen, maar wel weer op advies van de pijnbestrijding....niet alles wil ik hebben en proberen....zeg lieverd, hou je haaks....soms verzet ik er mij tegen dat ik alles maar moet accepteren....als ik teveel pijn krijg dan bezoek ik de huisarts en als deze "niets" voor mij kan of wil betekenen dan ga ik naar de pijn bestrijding toe omdat ik daar altijd mag komen...tegenwoordig niet meer dan 1x per jaar....verder komen er soms nieuwe medicijnen op de markt dus het is altijd raadzaam om toch weer een poging te wagen....we gaan ons zelf nog lang niet afschrijven, maar de pijn vindt ik soms eveneens als jou zeer hinderlijk...het kost je energie...de een dag zit ik vol met goede voornemens en een dag later neem ik meer rust...met het sporten ben ik een aantal maanden gestopt maar ik wil het wel weer oppakken voor de winter...beetje fitness kan geen kwaad...het gaat erom dat je spieren/gewrichten een beetje blijven bewegen!!! Sterkte meid...en hopenlijk krijg je wat minder pijn...:)
Liefs van Elisa :o
Ben nieuw op dit forum. Hoop dat mijn registratie goed verlopen is. Ik stel me even voor: Eénoog: vrouw gehuwd en 1 zoon, 47 jaar, zo inaktief geworden als maar kan (huishouden in brokjes), fybromyalgie sedert 2003, nu al 3 jaar dooooodmoe en chronische migraine.
Welkom dame eenoog :D
Wat leuk dat je een zoon hebt, dat voegt wat toe aan het leven...natuurlijk is het pijnlijk als je zoveel mankeert...ik wens jou veel sterkte met alles en hopenlijk kan MediCity een beetje verlichting bieden...kijk lekker rond hoe alles werkt dat heb ik ook gedaan en als je op een goede dag zin hebt om wat te schrijven dan kan je dat wellicht een beetje helpen...sterkte met alles....een prettige dag verder...
Groeten van Elisabeth ;)
Liefste Elisabeth, dat ik een zoon heb is leuk maar bovenal heb ik een crème van een man die overal met me meegaat en me steunt. Hij is mijn soulmate. Zonder hem ware ik niks. In elk geval ben ik blij lotgenoten te treffen en te lezen hoeveel mensen dezelfde symptomen hebben als ik of omgekeerd. Altijd gedacht dat niemand buiten mijn gezin me zou begrijpen.
Groetjes van Eénoogje.
Idd, liefde overwint alles!!
Mamalientje, ik herken mezelf in jou. Helse pijnen! En het wordt er niet beter op. Bij mij begon het in mijn nek en schouders, nu ook rug, heupen, knieën en voeten. Zou willlen op mijn hoofd lopen omdat ze zo pijn doen (geen enkele schoen 'past' nog) maar dat gaat zeker niet want dat kopke doet ook dagelijks pijn (stress, migraine, verkramping,...). Een ware vicieuze cirkel en nu na al die jaren denk ik niet dat ik er nog zal uitraken. Lig ook hele dagen plat, slaap bijna zoveel als een kat. Een geluk dat ik niet te groot behuisd ben, 'k forceer mezelf om elke voormiddag 2u iets te doen, zo ben ik bijna rond op het einde van de week. Erg hé? En zeggen dat ik zo'n energieke dame was!
Ik wens dit niemand toe en we moeten er de moed inhouden. Wat anders? Tja, pijnbestrijding (soms te veel) en rust... dat is onze missie en vooral keep smiling!!!! We maken ons mooi, hoor je? Hartelijke groetjes van kapitein Eénoog.
Hallo Eenoog: ;) wat geweldig dat je zo'n prachtige bijzondere man hebt die je in alles steunt !!!! dat is een cadeau, jullie zijn dus zeer content met elkaar en dat is een zeer mooi gegeven...een zoon is "super" lijkt mij....
ook ik had zeer veel migraine de laatste 15 jaar...nu wordt dat eindelijk minder...ik slikte er Zomig voor.... nu is het patent eraf en heet het anders en is nu stukken goedkoper geworden!!! ik heb helaas geen advies voor jou met al je pijnen...ik neem aan dat je al wel bij de pijnbestrijding bent geweest of bij iemand die daar zeer veel verstand van heeft...ik ben er inmiddels ook wel achter dat het geen pretje is...de moed erin houden maar soms kun je er verdrietig om worden.....ik wens je voor nu een goede fijne dag toe met minder pijn en hopenlijk een klein zonnetje...
Warme groet van Elisabeth :o
Hallo Elisabeth9, ja ik mag me gelukkig prijzen met mijn gezin en mijn huisje en toch ben ik ook weer niet gelukkig (lees depri). De vele bijna dagelijkse huilbuien stoppen niet en de pijn ook niet. Migraine aan de lopende band, oftewel spanningshoofdpijn, dan weer misselijk en buikkrampen en altijd die verspringende spierpijnen (sommige zijn ook constant) én die eeuwige vermoeidheid. Ik wil mijn leven een andere richting geven maar dat lukt me niet. Niets gaat me nog af. Ben beschaamd om zo'n trage huisvrouw te zijn, heb geen carrière meer, geen of weinig vrienden (als je ziek bent vallen ze bij bosjes weg hé?). Wat me op de been houd? De liefde voor mijn man en het leven. Pijnbestrijding doe ik regelmatig, maar alles is van korte duur. Ik lach nochtans graag en niemand ziet wat aan me (miserie, miserie) maar hier in mijn huisje alleen is het doorbijten. En 't zonnetje, ik verlang hevig naar volgende zomer want dan trekken we naar het zuiden en dat doet deugd! Ik herleef dan en hoop de winter door te komen...
Hartelijke groet van Eénoogje (knipoog).
hoi lieve mensen
ik ben 63 jaar oud en over 2 jaar hebbenze bij mij fibromyalgie en cvs vastgesteld
ben ondertussen 7 weken op terapie geweest en heb daar veel geleerd
allereerst dat je niet over je grenzen mag gaan en op tijd rust moet nemen
ook ga ik 2 maal per week naar de sauna en zwem daar dan een half uurtje is warm water
is goed voor de spieren daar worden ze sterker van
ik neem bio-doline als natuurlijke pijnstiller
ook neem ik Defatyl plus vitaminnen tegen de vermoeidheid
vandaag terug bij de specialiste geweest en krijg 2 maal baxter met magnesium
daar het najaar zwaar is voor fibro patienten
voorlopig ben ik zeer tevreden met de resultaten en geniet ik van het leven
morgen ga ik weer de ganse dag naar de sauna