Weergeven resultaten 1 tot 8 van 8

Onderwerp: Alvleesklier/Pancreas - Artikels

  1. #1
    Forum Admin
    Premium ++ Account
    Agnes574's Avatar
    Lid sinds
    13-02-2007
    Locatie
    Gent
    Posts
    7.749

    Exclamation Alvleesklier/Pancreas - Artikels

    Hieronder vind u allerlei artikels over de Alvleesklier en Aandoeningen ervan

    -------------------------------------------------------------------------------

    Alvleesklierkanker

    1. Inleiding
    In ons land wordt per jaar bij ongeveer 1300 mensen alvleesklierkanker vastgesteld, vooral bij mensen boven de 40 jaar. In de alvleesklier komen diverse soorten cellen voor waaruit verschillende typen alvleesklierkanker kunnen ontstaan. De meest voorkomende vorm van alvleesklierkanker is kanker van de klierbuisjes, ook wel adenocarcinoom genoemd.

    Alvleesklierkanker kan in het gehele orgaan ontstaan. In de kop van de alvleesklier komt de tumor vaker voor dan in de rest van de alvleesklier; men spreekt van pancreaskopcarcinoom.

    In en rondom de kop van de alvleesklier kunnen tumoren ontstaan die niet afkomstig zijn van het alvleesklierweefsel zelf.

    Zo’n tumor kan bijvoorbeeld zijn ontstaan in het weefsel van de papil van Vater, van de twaalfvingerige darm of van het onderste deel van de galwegen. De naamgeving van deze tumoren is dan afhankelijk van het soort weefsel waaruit de tumor oorspronkelijk is ontstaan.


    2. Wijze van groei
    Een tumor in of rond de kop van de alvleesklier geeft - door verstopping van de galwegen - eerder klachten dan een tumor die verderop in de alvleesklier is gelegen. Vanwege deze klachten, met name geelzucht, wordt de tumor eerder ontdekt dan andere alvleeskliertumoren. Daardoor wordt de kans op genezing groter.

    Indien een tumor van de alvleesklier in grootte toeneemt, kan deze door de wand van de alvleesklier heen groeien. Doorgroei in aangrenzende organen en weefsels is dan mogelijk, met name in de twaalfvingerige darm, in zenuwen, in de rug en in de buikholte.

    Rondom de alvleesklier bevindt zich een uitgebreid systeem van lymfklieren. Naarmate een tumor verder doorgroeit, is de kans groter dat er cellen losraken. Deze cellen kunnen via het lymfvocht in de lymfklieren terechtkomen en daar uitgroeien tot tumoren. Dit zijn dus uitzaaiingen van alvleesklierkanker in de lymfklieren. Bij verspreiding via het bloed kunnen er uitzaaiingen ontstaan in andere organen, bijvoorbeeld in de lever.


    3. Oorzaken
    Waarschijnlijk is er niet één factor, maar zijn er meerdere factoren die een rol spelen bij het ontstaan van alvleesklierkanker. Uit onderzoek blijkt dat deze vorm van kanker vaker voorkomt bij mensen die:
    - roken;
    - lijden aan een chronische ontsteking van de alvleesklier, dikwijls veroorzaakt door langdurig en overmatig alcoholgebruik.

    Daarnaast zijn er aanwijzingen dat voeding een rol speelt bij het ontstaan van alvleesklierkanker. Een tekort aan vezels zou de kans op alvleesklierkanker vergroten. Het eten van groenten zou de kans daarop doen verkleinen.

    Onderzoek naar het risico van overmatig alcoholgebruik op zich heeft nog geen eensluidende conclusie opgeleverd. Recente studies tonen daarentegen wél aan dat het drinken van koffie geen verhoogd risico op alvleesklierkanker geeft.

    Alvleesklierkanker is niet erfelijk en evenals andere vormen van kanker niet besmettelijk.


    4. Symptomen en klachten
    Een tumor in de alvleesklier is vaak al geruime tijd aanwezig voordat de patiënt hiervan iets merkt. De klachten bij alvleesklierkanker ontstaan in het algemeen pas wanneer de tumor is doorgegroeid in een ander orgaan. De aard van de klachten is dan ook afhankelijk van de plaats en de grootte van de tumor in de alvleesklier en van storingen in andere organen die door de tumor zijn aangetast.

    Vaak voorkomende klachten bij patiënten met alvleesklierkanker zijn een zeurende pijn boven of midden in de buik, een algemeen gevoel van malaise, een verstoord ontlastingspatroon en gewichtsverlies.

    Bij patiënten met een tumor in de kop van de alvleesklier zijn de eerste klachten meestal gewichtsverlies en geelzucht. Een tumor in de kop van de alvleesklier kan namelijk de galgang die door de kop loopt, afsluiten.

    Ten gevolge van een afsluiting van de galgang ontstaat een ophoping van galvloeistof in de galwegen, galblaas en lever. Doordat ook de lever niet meer goed functioneert treden klachten op als vermoeidheid en lusteloosheid. Als de galvloeistof de twaalfvingerige darm niet meer kan inlopen, raakt de vertering van het voedsel - met name van vetten - verstoord. Normaal kleurt de galvloeistof in de darm de ontlasting bruin. Verstopping van de galwegen leidt tot een dunne, licht gekleurde ontlasting.

    Een deel van de galkleurstof dat zich ophoopt in de lever wordt opgenomen in het bloed. Een gedeelte daarvan komt via de nieren, die het bloed filteren, terecht in de urine. Daardoor wordt de urine donker van kleur.

    Het grootste deel van de galkleurstof hoopt zich op in het bloed en komt terecht in weefsels als de huid en het oogwit. Dit kan zich uiten in een gelige, grauwe huid en gelig oogwit (geelzucht). Tevens kan hierbij jeuk over het gehele lichaam voorkomen.

    Bovengenoemde klachten kunnen ook optreden bij andere aandoeningen dan alvleesklierkanker. Wanneer de klachten echter enkele weken aanhouden - met name de verschijnselen van geelzucht - is het verstandig de huisarts te raadplegen.


    5. Onderzoek
    Als u met een of meer van de genoemde klachten naar de huisarts gaat, zal deze u eerst lichamelijk onderzoeken. Aanvullend kan de huisarts ander onderzoek laten verrichten, bijvoorbeeld bloedonderzoek. Indien uw huisarts het vermoeden heeft dat er sprakeúkan zijn van alvleesklierkanker, zal u worden verwezen naar een specialist, meestal een internist, een gastro-enteroloog of een chirurg. De specialist zal het lichamelijk onderzoek herhalen en aanvullend uitgebreid onderzoek laten verrichten zoals:
    - echografie;
    - punctie tijdens echografisch onderzoek;
    - ERCP-onderzoek;
    - CT-scan;
    - doppler-echografie;
    - angiografie;
    - laparoscopie.

    Echografie
    Wanneer men vermoedt dat de klachten het gevolg zijn van alvleesklierkanker, wordt een echografie van de bovenbuik gemaakt. Echografie is een onderzoek met behulp van geluidsgolven. De weerkaatsing (echo) van deze golven is zichtbaar op een beeldscherm.

    Tijdens het onderzoek ligt de patiënt op een bank. Om de geluidsgolven zo goed mogelijk te kunnen opvangen, wordt er een gelei op de buikhuid aangebracht. De arts beweegt een apparaat, vergelijkbaar met een microfoon, over de buik. Met dit onderzoek verkrijgt de arts een beeld van de plaats, de grootte en uitbreiding van een eventuele afwijking in de alvleesklier, galwegen en/of lever. De afbeeldingen op het beeldscherm kunnen op foto’s worden vastgelegd. Echografie is een eenvoudig, weinig belastend onderzoek voor de patiënt.

    Punctie
    Als er tijdens de echografie een afwijking wordt gezien, kan de arts op die plaats - met behulp van het beeldscherm - een naald inbrengen. Van tevoren wordt de huid plaatselijk verdoofd. De (afwijkende) cellen die via de naald worden opgezogen, worden in het laboratorium nader onderzocht.

    ERCP-onderzoek
    ERCP wil zeggen endoscopische retrograde cholangio-pancreatiocografie. Met dit onderzoek krijgt de arts een beeld van de galwegen en de alvleesklier, zonder dat een operatie nodig is. Ook op deze wijze kan de arts een indruk krijgen van de mogelijkheid van de aanwezigheid van alvleesklierkanker. Dit onderzoek wordt uitgevoerd met behulp van een röntgenapparaat en een endoscoop, een buigzame stang. De endoscoop wordt via de mond, slokdarm, maag en twaalfvingerige darm tot aan de papil geschoven. Aan de endoscoop is een kijkertje bevestigd. Via de endoscoop krijgt de arts een beeld van de wand van de genoemde organen.

    In de endoscoop bevindt zich een anaal waardoor instrumenten kunnen worden geschoven. ýaarmee kan de arts stukjes (tumor)weefsel wegnemen. De stukjes weefsel worden op een laboratorium onderzocht door een patholoog. Het onderzoek is niet pijnlijk maar wordt in het algemeen door patiënten als onplezierig ervaren. Meestal krijgt de patiënt voor en eventueel ook tijdens het onderzoek medicijnen toegediend die hem wat slaperig en minder gespannen maken.

    (bron: e-gezondheid.be)
    Laatst aangepast door Agnes574 : 17-11-09 om 18:06
    De mooiste dingen in het leven kun je niet zien of aanraken,die moet je in je hart kunnen voelen...

    Het beste medicijn is een hond ... heeft géén enkele bijwerking

  2. #2
    Forum Admin
    Premium ++ Account
    Agnes574's Avatar
    Lid sinds
    13-02-2007
    Locatie
    Gent
    Posts
    7.749

    Standaard Re: Alvleesklierkanker-Artikel

    (vervolg artikel)

    CT-scan
    Een computertomograaf is een apparaat waarmee dwarsdoorsnede-foto’s van het lichaam worden gemaakt. Hierbij wordt gelijktijdig gebruik gemaakt van röntgenstraling en een computer. Het apparaat heeft een opening waar de patiënt, liggend op een beweegbare tafel, doorheen wordt geschoven. Terwijl de tafel telkens een stukje doorschuift, wordt er gelijktijdig een serie foto’s gemaakt. Voor het maken van goede foto’s is een contrastvloeistof nodig en moeten de darmen leeg zijn. De patiënt moet dan ook twee dagen voor het onderzoek laxeermiddelen gebruiken.

    De contrastvloeistof, een kleur- en smaakloze vloeistof, moet op de dag voor het onderzoek begint en op de dag zelf worden gedronken. Soms wordt ook nog tijdens het onderzoek contrastvloeistof toegediend.

    Doppler-echografie
    De doppler-echografie is een onderzoek waarmee informatie over de bloedvaten kan worden verkregen. In dit onderzoek zijn twee technieken gecombineerd, namelijk doppler en echografisch onderzoek. Beide maken gebruik van geluidsgolven die op een beeldscherm zichtbaar zijn.

    Met echografie kan een bloedvat rondom de alvleesklier zichtbaar worden gemaakt, waarna met de doppler-methode de stroomsnelheid van het bloed in het betreffende bloedvat wordt bepaald. Veranderingen in de stroomsnelheid van het bloed kunnen wijzen op een afwijking in het bloedvat, veroorzaakt door groei van een tumor.

    Angiografie
    Als de voorgaande onderzoeken onvoldoende informatie hebben opgeleverd, is soms een angiografie nodig. Bij dit onderzoek worden, met behulp van contrastvloeistof, röntgenfoto’s van de bloedvaten in en rondom de alvleesklier gemaakt. Om de contrastvloeistof in het bloed te brengen, wordt een klein sneetje in de huid van de lies gemaakt, waarna de slagader wordt aangeprikt. Vervolgens wordt in deze ader een dun slangetje opgeschoven tot in de buurt van de alvleesklier. Als het slangetje zich op de juiste plaats bevindt, kan de contrastvloeistof worden ingespoten. Gelijktijdig worden er diverse foto’s gemaakt.

    Laparoscopie
    Tegenwoordig wordt als laatste onderzoek dikwijls een kijkoperatie van de buikholte (laparoscopie) verricht. Dit gebeurt onder narcose. Ter plaatse van de navel en in de onderbuik worden kleine sneetjes gemaakt. Via deze sneetjes kan een kijkbuis in de buikholte worden gebracht. Met dit onderzoek kunnen eventuele kleine uitzaaiingen worden vastgesteld. De omvang van de tumor kan zo vastgeseld worden.


    6. Behandeling
    De meest toegepaste behandelmethoden bij alvleesklierkanker zijn:
    - plaatsen van een endoprothese;
    - operatie;
    - bestraling (radiotherapie).

    In geval van alvleesklierkanker wordt chemotherapie zelden toegepast. Radiotherapie dient vooral voor het bestrijden van pijn die veroorzaakt wordt door de tumor.

    Doel van de behandeling
    Wanneer een bepaalde behandeling is gericht op het genezen van een patiënt, wordt dat een curatieve behandeling genoemd. Bij een behandeling die is bedoeld om de ziekte te remmen en/of de klachten te verminderen, spreekt men van een palliatieve behandeling. Aan patiënten met alvleesklierkanker in het middengedeelte of de staart van de pancreas wordt bijna altijd een palliatieve behandeling voorgesteld.

    Van de patiënten met alvleesklierkanker door een tumor in de kop van de pancreas of met een peri-ampulaire tumor zal een klein deel in aanmerking komen voor een curatieve behandeling.

    Palliatieve behandeling
    Bij patiënten met alvleesklierkanker komt de palliatieve behandeling het meeste voor. Dit komt doordat bij meer dan tweederde van de patiënten bij vaststelling van de ziekte, deze al zover is gevorderd, dat genezing niet meer mogelijk is.

    Welke palliatieve behandeling een patiënt krijgt is afhankelijk van de aard van zijn klachten. Enkele klachten kunnen zijn:
    - geelzucht;
    - verstopping van de dunne darm;
    - pijn;
    - gewichtsverlies;
    - verminderde eetlust.

    Geelzucht
    In geval van geelzucht kan de belemmering van de galafvoer op verschillende manieren worden opgeheven. Indien de verstopping zich ter hoogte van de galgang bevindt, kan de specialist via de endoscoop een buisje - een endoprothese - in de galgang plaatsen.

    Het buisje zorgt ervoor dat de galgang openblijft en niet wordt dichtgedrukt door de tumor. Meestal kan het aanbrengen van het buisje gelijktijdig met het ERCP-onderzoek plaatsvinden. Als dit buisje goed functioneert, zal de geelzucht en de eventuele jeu¿ verdwijnen. Wanneer het buisje verstopt raakt, treedt er meestal weer geelzucht op. Dit kan gepaard gaan met koorts. De patiënt dient dan direct contact op te nemen met de behandelend arts.

    Verstopping van de dunne darm
    Een enkele keer komt het voor dat een tumor de twaalfvingerige darm heeft aangetast. Het voedsel in de maag kan dan niet verder. Er ontstaat een verstopping. De patiënt heeft een pijnlijk en opgeblazen gevoel in de buik, soms gepaard gaande met misselijkheid. De verstopping is met een operatie te verhelpen.

    Pijn
    Alvleesklierkanker kan pijn veroorzaken. Bij de ene patiënt meer dan bij de andere. Ook speelt de mate waarin de ziekte zich heeft uitgebreid een belangrijke rol. Indien er pijn optreedt, aarzel dan niet om dit te bespreken met uw arts. Deze zal nagaan wat de oorzaak van de pijn kan zijn.

    Het kan zijn dat de tumor op een zenuw drukt. Bestraling van de tumor kan dan verlichting geven. Pijnstillers kunnen nodig zijn. Deze geven het beste resultaat als u ze inneemt volgens de voorschriften van de arts. Wanneer er pijn in de botten optreedt, ýan dit het gevolg zijn van een uitzaaiing in het bot. Ook dan zal een patiënt vaak een bestraling worden geadviseerd. Soms blijft iemand ondanks een behandeling pijn houden. Een speciale pijnbehandeling, zoals het blokkeren van zenuwen of het inbrengen van pijnstillende medicijnen in het ruggenmerg kan dan in veel gevallen alsnog uitkomst bieden.

    Gewichtsverlies
    Patiënten met alvleesklierkanker kunnen een aantal problemen met eten hebben. De problemen kunnen van patiënt tot patiënt verschillen maar ook sterk wisselen in de tijd. De vertering van het voedsel kan veranderen en soms zal de passage van de voeding verslechteren. Uw voeding zal steeds moeten worden aangepast aan de klachten. Het is verstandig om de problemen te bespreken met de behandelend arts en een diëtist. Wanneer u op eigen houtje een dieet begint, bestaat het risico dat u niet genoeg voedingsstoffen binnenkrijgt om uw gewicht en conditie op peil te houden. Dat is vooral het geval als u vanwege uw ziekte moeite heeft met eten en de vertering van het voedsel gestoord is. Dit laatste kan juist bij mensen met alvleesklierkanker een rol spelen. Een ernstig probleem kan worden veroorzaakt door het herhaald optreden van diarree. Deze diarree ontstaat als gevolg van een tekort aan alvleesklierenzymen.


    Curatieve behandeling
    Hoewel meer patiënten in eerste instantie in aanmerking komen voor een operatie, ondergaat uiteindelijk minder dan éénderde van alle patiënten met alvleesklierkanker een curatieve behandeling. Deze behandeling bestaat namelijk uit een grote operatie en is voor de patiënt een zware ingreep. Het komt dan ook voor dat artsen tijdens de operatie tot de conclusie moeten komen, dat een dergelijke operatie toch niet mogelijk is. De patiënt zal dan een palliatieve behandeling krijgen.

    Een curatieve operatie vindt meestal plaats bij patiënten met een tumor van de papil van Vater. De operatie verloopt als volgt. De chirurg verwijdert het deel van de alvleesklier waarin de tumor zit, samen met de twaalfvingerige darm, de galblaas en een groot deel van de galwegen. Soms wordt ook een deel van de maag verwijderd. De lymfklieren rondom de alvleesklier worden eveneens verwijderd. De alvleesklier, de galwegen en eventueel het resterende deel van de maag worden weer verbonden met de dunne darm.

    Tegenwoordig kan in veel gevallen de maag worden gespaard. De maagsluitspier (pylorus) wordt dan op de dunne darm aangesloten. Voordeel van deze operatietechniek is dat de patiënten naderhand een betere voedselvertering hebben en minder last van diarree hebben.

    (bron: e-gezondheid.be)
    Laatst aangepast door Agnes574 : 13-11-09 om 17:28
    De mooiste dingen in het leven kun je niet zien of aanraken,die moet je in je hart kunnen voelen...

    Het beste medicijn is een hond ... heeft géén enkele bijwerking

  3. #3
    Forum Admin
    Premium ++ Account
    Agnes574's Avatar
    Lid sinds
    13-02-2007
    Locatie
    Gent
    Posts
    7.749

    Standaard Pancreasziekten

    Pancreasziekten

    De alvleesklier of pancreas is de grootste spijsverteringsklier van het lichaam, vandaar de naam buikspeekselklier. Per dag produceert zij ongeveer 600 ml sap


    Structuur en functie
    De pancreas heeft naast deze exocriene functie ook die van hormoonproducent (onder andere insuline en glucagon).
    Het pancreassap dat naar de darm wordt uitgescheiden, bevat een groot aantal enzymen, waaronder trypsine dat op eiwitten inwerkt, amylase dat koolhydraten afbreekt en lipase dat vetten splitst in vetzuren en glycerol.

    Onder normale omstandigheden werken deze pancreassappen alleen in op de voedselbrij in de darm. Wanneer de pancreas echter wordt beschadigd, is er kans dat deze enzymen de omgevende vetweefsels gaan aantasten (necrose) of het pancreasweefsel zelf: zelfvertering (autodigestie).


    Ziekten
    Op latere leeftijd wordt de pancreas kleiner, vaster en minder actief: ouderdomsatrofie. Voedingsstoornissen en overmatig alcoholgebruik kunnen ook tot degeneratieve veranderingen van de alvleesklier leiden. De belangrijkste aandoening van de pancreas is degeneratie van insuline-producerende cellen waardoor diabetes ontstaat.

    Op jeugdige leeftijd komen ernstige degeneraties voor als gevolg van afsluiting van de uitvoergang door ingedikt, abnormaal taai slijm. Als onderdeel van de mucoviscidose (cystische fibrose of taaislijmziekte) ontwikkelt zich het ziektebeeld van de verbindweefselde en cysteuze alvleesklier.


    Pancreatitis
    Wanneer men zich de ligging van de pancreas realiseert - vlak achter de maag - is het begrijpelijk dat een maagzweer de alvleesklier kan perforeren. De patiënt krijgt plotseling heftige pijn, soms met shockverschijnselen. In het verloop van verschillende infectieziekten kan ontsteking optreden in de alvleesklier (bijvoorbeeld door het bofvirus).

    Bij afsluiting van de uitvoergang, bijvoorbeeld door een galsteen, kan pancreassap in het klierweefsel lekken en acute ontstekingsverschijnselen veroorzaken. Meestal vindt hierbij een bloeding plaats. De gevolgen zijn catastrofaal: allerheftigste pijn, shock en, vaak in korte tijd, de dood. Het is merkwaardig, dat acuut overmatig alcoholgebruik bij dit ziektebeeld een belangrijke rol schijnt te spelen.

    Geregeld terugkerende ontstekingen van de pancreas of ontsteking van mindere heftigheid kan leiden tot een chronische pancreatitis. Hierbij staat ondergang van klierweefsel met vervanging door bindweefsel op de voorgrond. Ook treden vaak verkalkingen op. Chronische pancreatitis kan langdurige, heftige pijnen veroorzaken met duidelijke vermindering van spijsverteringsfuncties. Eieet maatregelen en bepaalde geneesmiddelen kunnen uitkomst bieden.


    Gezwellen
    Goedaardige gezwellen van het exocriene deel van de pancreas zijn zeldzaam. Veel belangrijker is het pancreascarcinoom (2 procent van alle carcinomen). Dit type kanker komt vaker bij mannen dan vrouwen voor en is een aandoening bij de hogere leeftijdsgroepen.

    Het maakt veel verschil waar het gezwel zich ontwikkelt: in de staart van de pancreas of de kop. In het eerste geval ontstaan klachten laat (vaak te laat). Een kopcarcinoom geeft eerder verschijnselen, omdat afsluiting van de afvoerwegen van pancreas en gal optreedt, hetgeen pijn veroorzaakt, die gepaard gaat met geelzucht. Bij pancreascarcinoom komt vaak vermagering en depressie voor.


    (bron: e-gezondheid.be)
    Laatst aangepast door Agnes574 : 13-11-09 om 17:23
    De mooiste dingen in het leven kun je niet zien of aanraken,die moet je in je hart kunnen voelen...

    Het beste medicijn is een hond ... heeft géén enkele bijwerking

  4. #4
    Forum Admin
    Premium ++ Account
    Agnes574's Avatar
    Lid sinds
    13-02-2007
    Locatie
    Gent
    Posts
    7.749

    Standaard Pancreasfibrose

    Pancreasfibrose

    Ernstige en vrij frequente aandoening die vooral de luchtpijpvertakkingen en de alvleesklier treft. Het is een autosomaal-recessief erfelijke ziekte die zich soms direct na de geboorte uit als meconiumileus maar zich vaker pas op jonge kleuterleeftijd manifesteert. Het is een erfelijke aandoening die berust op een mutatie in een gen op chromosoom 7 dat codeert voor het CFTR eiwit. In meer of mindere mate bestaan vetontlasting en recidiverende luchtweginfecties waarbij een taai slijm wordt geproduceerd. De aandoening wordt ook cystic fibrosis, mucoviscidose of taaislijmvliesziekte genoemd.

    Bij deze aandoening bestaat het basisdefect uit abnormale elektrolytenuitscheiding en terugresorptie door epitheelcellen in exocriene klieren. Dit leidt tot abnormaal visceus secreet en obstructie, uiteindelijk destructie en fibrose van de alvleesklier, de longen en soms de lever.
    Bovendien bestaat in de zweetklieren een verhoogde uitscheiding van natrium en chloride ten gevolge van stoornissen in de terugresorptie. Hiervan wordt bij de diagnostiek gebruik gemaakt bij de zweettest.

    Het klinische beeld bij zuigelingen bestaat uit:
    - malabsorptie;
    - steatorroe (vettige ontlasting) leidend tot dystrofie (groeistoornis ten gevolge van gebrekkige voeding) en toegenomen eetlust;
    - chronische of frequente recidiverende longinfecties;
    - zoute smaak van de huid.

    Het klinische beeld bij oudere kinderen wordt vooral gekenmerkt door:
    - luchtweginfecties;
    - redelijke voedingstoestand;
    - soms obstructiesyndroom in de dunne darm;
    - hoge zoutexcretie in het zweet.
    Om het optreden van schade aan organen en complicaties in een vroeg stadium te kunnen detecteren, zodat de behandeling hierop kan worden afgestemd, is periodiek (eenmaal of tweemaal per jaar) onderzoek aangewezen.


    Behandeling
    De therapie richt zich vooral op de longinfecties en de behandeling van het voedingstekort. De therapie van de longinfectie berust op twee pijlers: expectoratie (ophoesten van slijm) en antibioticatherapie. Bij het bevorderen van de expectoratie wordt bij voorkeur een methode toegepast die de patiënt zonder hulp kan uitvoeren.
    De behandeling van de voedingsdeficiëntie berust op twee pijlers: ondersteuning van de functie van de alvleesklier en voedingsmaatregelen.



    (bron: e-gezondheid.be)
    Laatst aangepast door Agnes574 : 13-11-09 om 17:22
    De mooiste dingen in het leven kun je niet zien of aanraken,die moet je in je hart kunnen voelen...

    Het beste medicijn is een hond ... heeft géén enkele bijwerking

  5. #5
    Forum Admin
    Premium ++ Account
    Agnes574's Avatar
    Lid sinds
    13-02-2007
    Locatie
    Gent
    Posts
    7.749

    Standaard Alvleesklier - Artikels

    Alvleesklier


    Inleiding
    De alvleesklier (pancreas) is een langwerpig orgaan van ongeveer 12,5 cm dat zich in het bovenste gedeelte van de buik achter de maag bevindt en een uitgang heeft in de dunne darm. De alvleesklier speelt een belangrijke rol in het spijsverteringsproces. De klier produceert namelijk enzymen die eiwitten, vetten en koolhydraten helpen verteren zodat ze door de dunne darm kunnen worden opgenomen. Daarnaast heeft de alvleesklier een endocriene functie: in speciale cellen worden hormonen - waaronder insuline - geproduceerd. Insuline regelt het gebruik en de opslag van glucose, de belangrijkste energiebron van het lichaam.


    Veel voorkomende aandoeningen aan de alvleesklier
    Aandoeningen waarbij de alvleesklier aangetast kan worden, zijn:
    *Congenitale defecten (geboorteafwijkingen) als aplasie (afwezigheid van de alvleesklier),
    *hyper- of hypoplasie (afwijkende grootte van de alvleesklier),
    *structuurdefecten en
    *andere afwijkingen, als cystische fibrosis.

    **Pancreatitis,
    Ontsteking van de alvleesklier. Als deze aandoening plotseling optreedt, spreken we van 'acute pancreatitis'. Wanneer deze zich over een langere periode manifesteert, wordt de term 'chronische pancreatitis' gebruikt.
    **Alvleesklierkanker.
    Omdat een tumor in de alvleesklier vaak geen of weinig symptomen veroorzaakt, wordt de diagnose vaak pas gesteld wanneer de kanker is uitgezaaid of als de tumor zo groot is dat hij tegen andere organen drukt.
    Als gevolg van een verminderde productie van insuline, een van de hormonen die door de pancreas worden geproduceerd, kan diabetes mellitus optreden.


    Acute pancreatitis
    Acute pancreatitis is een aandoening waarbij een plotselinge ontsteking van de alvleesklier optreedt. In 80% van de gevallen wordt dit veroorzaakt door galstenen of door consumptie van buitensporige hoeveelheden alcohol. Tot de verschijnselen behoren misselijkheid, braken en hevige buikpijn, soms met uitstraling naar de rug. De patiënt is zichtbaar ernstig ziek en meestal is een ziekenhuisopname noodzakelijk.


    Chronische pancreatitis
    Chronische pancreatitis is een progressieve aandoening van de alvleesklier, die een ontsteking van de alvleesklier veroorzaakt en uiteindelijk tot de vernietiging van de alvleesklier leidt. Hoewel er geen specifieke oorzaken bekend zijn, wordt de aandoening vaak in verband gebracht met alcoholgebruik, en voedingsgewoonten. De meest voorkomende verschijnselen zijn diarree, pijn in het bovenste gedeelte van de buik en rugpijn. Na verloop van tijd raakt de patiënt ondervoed en treedt gewichtsverlies op. In de latere stadia kan diabetes mellitus ontstaan.


    Verschijnselen van tumoren van de alvleesklier
    In het algemeen veroorzaakt kanker van de alvleesklier niet snel verschijnselen. Pas als de tumor flink is gegroeid, veroorzaakt deze druk in de buik, pijn of andere problemen. In veel gevallen heeft de tumor zich reeds buiten de alvleesklier uitgezaaid wanneer deze wordt ontdekt. De verschijnselen die ontstaan, hangen af van de plaats en omvang van de tumor. Als de tumor de galbuis afsluit, zodat de gal (een stof die de lever afscheidt) niet in de darmen kan stromen, kunnen de huid en de ogen geel worden en de urine donker. Deze aandoening wordt geelzucht genoemd. Er ontstaat vaak pijn in het bovenste deel van de buik die soms uitstraalt naar de rug. Kanker van de alvleesklier kan ook misselijkheid, verlies van de eetlust, depressie, gewichtsverlies en zwakte tot gevolg hebben.


    Diagnose
    Op grond van de klinische verschijnselen worden verdere diagnostische onderzoeken gedaan. Bloedonderzoeken worden gewoonlijk uitgevoerd om de amylase- en lipasespiegels te bepalen (eiwitten die door de alvleesklier worden geproduceerd), die een indicatie kunnen opleveren voor de diagnose. Bepaalde radiografische onderzoeken, zoals echoscopie, CT-scan (computertomografie), MRCP (magnetische resonantie-cholangiopancreatografie), en ERCP (endoscopische retrograde cholangiopancreatografie) kunnen nodig zijn. In sommige gevallen wordt een biopsie uitgevoerd, waarbij de arts een klein stukje weefsel verwijdert dat vervolgens door een patholoog onder een microscoop wordt onderzocht op de aanwezigheid van kankercellen.


    Behandeling
    De specifieke behandeling hangt af van de onderliggende aandoening. In gevallen van acute pancreatitis is ziekenhuisopname noodzakelijk voor de toediening van intraveneus vocht. Als er een infectie optreedt, worden antibiotica toegediend en ter verlichting van de pijn worden vaak pijnstillers voorgeschreven. In gevallen van chronische pancreatitis wordt veel aandacht besteed aan pijnbestrijding en ondersteuning op voedingsgebied. Via de inname van supplementen met alvleesklierenzymen wordt de spijsvertering van voedsel verbeterd. Patiënten die diabetes mellitus ontwikkelen, hebben insuline (een hormoon dat de glucosespiegels in het bloed op peil houdt) nodig om de verschijnselen onder controle te houden. In het geval van tumoren van de alvleesklier kan de tumor soms operatief worden verwijderd, waarna de patiënt enzymsupplementen moet slikken en het voedingspatroon moet worden hersteld.


    Alvleeskliertransplantatie
    Transplantatie van de alvleesklier is een in opkomst zijnde behandelmogelijkheid. Anders dan bij niertransplantaties, waarbij de nier door een levende persoon wordt gedoneerd, zijn de meeste alvleesklieren die voor transplantatie worden gebruikt afkomstig van reeds overleden personen.

    (bron: medicinfo.nl)
    Laatst aangepast door Agnes574 : 13-11-09 om 17:21
    De mooiste dingen in het leven kun je niet zien of aanraken,die moet je in je hart kunnen voelen...

    Het beste medicijn is een hond ... heeft géén enkele bijwerking

  6. #6
    Forum Admin
    Premium ++ Account
    Agnes574's Avatar
    Lid sinds
    13-02-2007
    Locatie
    Gent
    Posts
    7.749

    Standaard Re: Alvleesklier - Artikels

    Pancreatitis

    Hier vindt u een globaal overzicht van de klachten en oorzaak van een ontsteking van de alvleesklier (pancreatitis) en de meest gebruikelijke behandelingsmogelijkheden.


    Pancreas
    De pancreas (de alvleesklier) is een orgaan dat dwars in de buik ligt. Het is ongeveer vijftien cm lang en één tot drie cm dik. De 'kop' van dit orgaan ligt in de binnenbocht van de twaalfvingerige darm, het 'lichaam' en de 'staart' liggen voor de wervelkolom en de grote bloedvaten achter in de buik. Aan de bovenkant ligt de pancreas tegen de maag, aan de onderkant tegen de dunne darm.

    De pancreas is opgebouwd uit cellen, die hormonen maken (insuline en glucagon) en uit cellen die enzymen maken (onder andere amylase, lipase, trypsine).
    • De pancreashormonen worden afgegeven in het bloed en zorgen ervoor dat het bloedsuikergehalte binnen normale waarden blijft. Als de hormoonproductie te laag is, ontstaat er suikerziekte (diabetes).
    • De pancreasenzymen zijn van groot belang voor de spijsvertering. Ze komen via een afvoerbuis bij de zogenaamde Papil van Vater in de twaalfvingerige darm terecht. Wanneer er te weinig enzymen worden geproduceerd ontstaan er stoornissen in de vertering van suikers (door amylase), vetten (door lipase) en eiwitten (door trypsine). Bij ernstige enzymtekorten zal zich dat uiten in grote hoeveelheden breiige grijze dunne ontlasting en gewichtsverlies.

    In de pancreas kunnen zich ontstekingsreacties voordoen. Als dat snel en plotseling gebeurt is er sprake van een 'acute' pancreatitis. Maar de ontsteking kan ook milder zijn en zich bij herhaling voordoen. In dat geval spreken we van een 'chronische' pancreatitis.


    Oorzaken van pancreatitis
    De belangrijkste oorzaken van pancreatitis zijn:
    • Alcoholmisbruik
    • Galwegstenen

    Minder vaak voorkomende oorzaken zijn:
    • Een sterk verhoogd gehalte van een vetstofwisselingsproduct (hyperlipoproteïnaemie)
    • Een sterk verhoogd gehalte van een kalkstofwisselingsproduct (hypercalcïaemie)
    • Infecties (bijvoorbeeld de bof)
    • Een hele zeldzame bijwerking van bepaalde geneesmiddelen
    • Een onbegrepen erfelijke vorm, die gelukkig zeer weinig voorkomt
    • Een idiopatische vorm, dat wil zeggen dat er geen duidelijke oorzaak kan worden gevonden.


    Welke klachten geeft een pancreatitis?

    De acute pancreatitis
    Bij de acute pancreatitis staan meestal klachten van hevige buikpijn en ziek zijn op de voorgrond. Ook rugpijn kan aanwezig zijn, de pancreas ligt immers achter in de buik. Het is een ernstige aandoening.
    De acute pancreatitis heeft in 70% tot 90% van de gevallen een mild verloop en de sterftekans als gevolg van deze aandoening is daarbij laag (ongeveer 3%). Maar de aandoening kan ook een minder gunstig verloop hebben. Bij 10% tot 30% van de gevallen ontstaat een ernstig ziektebeeld, waarbij vaak langdurige behandeling op een intensive care afdeling nodig kan zijn. De sterftekans bij deze ernstige vorm is hoog, variërend van 30% tot 70%.

    De chronische pancreatitis
    De chronische pancreatitis is een ziektebeeld dat gekenmerkt wordt door een wisselend verloop. Rustige perioden worden afgewisseld met tijden waarin de symptomen heftig de kop opsteken. De belangrijkste verschijnselen zijn pijnklachten in de buik en/of in de rug en stoornissen door een tekort aan pancreasenzymen en hormonen. De klachten kunnen hinderlijk zijn en steeds vaker terug komen. Na elke ontsteking treedt littekenweefselvorming op, die de afvoerbuis voor pancreassappen kan vernauwen. Dat belemmert de afvloei ervan, waardoor de druk in het orgaan kan toenemen en dat kan weer aanleiding geven tot pijnklachten en hernieuwde ontsteking.


    Complicaties van een pancreatitis of pancreasontsteking
    De belangrijkste complicaties van een pancreatitis zijn:
    • Pancreas pseudocyste vorming
    Dat is een ophoping van ontstekingsvocht, waar na drie tot zes weken een kapsel omheen wordt gevormd. De pseudocyste kan blijven bestaan, maar doorgaans wordt hij in de loop van een aantal weken kleiner of verdwijnt geheel.
    • Geelzucht
    De kans op geelzucht bestaat onder de - door littekenvorming - verdikte pancreas'kop' die de galafvoergang kan dichtdrukken.
    • Infecties in en om de pancreas
    Infecties kunnen een ernstig ziekteverloop tot gevolg hebben met een verhoging van de sterftekans.


    Is er nog nader onderzoek nodig?
    Welke onderzoeken nodig zijn hangt af van de aard en ernst van de aandoening. Meestal kan de diagnose pancreatitis gesteld worden op grond van het verhaal van de patiënt, het lichamelijk onderzoek, het laboratoriumonderzoek en een niet-ingrijpend beeldvormend onderzoek, zoals echo of CT-scan.

    • Laboratoriumonderzoek
    Het gehalte van pancreasenzymen kan in bloed en urine bepaald worden. Ook zijn er verschillende onderzoeken die de functie van de pancreas kunnen testen aan de hand van stofwisselingsproducten in bloed en urine.

    • Beeldvormend onderzoek
    Op een gewone röntgenoverzichtsfoto van de buik zijn soms afwijkingen te zien die bij een pancreatitis horen. Bij echografie kan met behulp van geluidsgolven een beeld van het pancreas gebied worden verkregen. Bij een CT-scan (computer tomogram) is met behulp van computertechnieken van röntgenbeelden een dwarsdoorsnede van het lichaam te maken, waarop ook afwijkingen van de pancreas aangetoond kunnen worden.

    • Endoscopie
    Met een endoscoop (flexibele 'kijkbuis' of 'slang'), die via de mond, slokdarm en maag in de twaalfvingerige darm wordt gebracht, kan de Papil van Vater worden opgezocht. Met een klein slangetje, dat via de endoscoop in de Papil van Vater wordt gebracht kunnen de gal- en pancreasafvoergangen met een röntgencontrastmiddel worden gevuld. Ze zijn dan zichtbaar te maken op een röntgenscherm. Dit endoscopisch onderzoek wordt een Endoscopische Retrograde Cholangio-Pancreaticografie (ERCP) genoemd.

    Met deze onderzoeksmethode zijn afwijkingen aan of in de afvoerwegen zichtbaar te maken. Maar ook kan er een behandeling worden uitgevoerd. Met een papillotomie (het inknippen van de Papil van Vater) kan de afvoermogelijkheid hersteld of verbeterd worden. Kleine steentjes in gal- of pancreasafvoerwegen kunnen via de endoscoop worden verwijderd en buisje kunnen door vernauwingen in de afvoerwegen worden geplaatst, waardoor deze beter open blijven staan.
    Een ERCP is wel een invasief onderzoek, een 'ingrijpend' onderzoek, waar complicaties als bloeding, infectie en het weer opflikkeren van de pancreatitis bij voor kunnen komen.


    Behandelingsmogelijkheden

    Acute pancreatitis
    • Er zal altijd eerst geprobeerd worden met een 'conservatief' beleid de ontsteking tot rust te laten komen. Dat gebeurt door het maagdarmstelsel niets aan te bieden en alle maagsappen via een slang, die door de neus in de maag wordt gebracht, te laten aflopen. Vocht wordt toegediend via een infuus en zo nodig ook voeding. Soms worden er bepaalde medicijnen bij gegeven.
    • Zijn galwegstenen de veroorzakers van de pancreatitis, dan zal meestal in een vroeg stadium een ERCP worden verricht om eventueel aanwezige stenen te kunnen verwijderen.
    • Wanneer het ziektebeeld niet met conservatieve middelen in de hand te houden is, kan soms een operatieve behandeling nodig zijn. Dat is dan een ernstige situatie bij een ernstig zieke patiënt die meestal op een intensive care verblijft. Bij de operatie wordt het door de ontsteking vernietigde en afgestorven weefsel verwijderd. Het kan zijn dat de chirurg na zo'n operatie besluit de buikwand geheel open te laten en nog een paar keren daarna de buik opnieuw schoon te maken en zo nodig te spoelen op de intensive care. De chirurgische behandeling kan ondersteund worden door het er antibiotica bij te geven en eventueel nog andere medicijnen.

    Chronische pancreatitis
    In eerste instantie zal de behandeling gericht zijn op symptoombestrijding, zoals medicijnen tegen de pijn, en medicijnen die eventuele tekorten aan pancreashormonen en/of enzymen kunnen aanvullen. Soms kan door middel van een ERCP een endoscopische behandeling nodig zijn. Wanneer pijnklachten niet meer met medicijnen te regelen zijn, wordt wel eens een operatie voorgesteld. Daarbij kan het gaan om een operatie waarbij het verlittekende deel van het pancreas verwijderd wordt. Of het gaat om een operatie waarbij de afvoergang van het pancreas wordt verbonden met een deel van de dunne darm, om een goede afvloei van de pancreassappen te kunnen bewerkstelligen.

    • Pancreas pseudocysten behoeven wel eens een operatie wanneer ze geen neiging vertonen om vanzelf weer te verdwijnen, ze hinderlijk op andere structuren drukken (galwegen, maag) of wanneer ze geïnfecteerd raken. De pseudocyste wordt bij zo'n operatie verbonden met de maag of de darm, zodat de pseudocysteinhoud daarin kan afvloeien. Soms wordt ook wel eens een drain geplaatst in de holte, die dan naar buiten het lichaam afloopt.

    Zie vervolg...
    (bron: gezondheid.be)
    De mooiste dingen in het leven kun je niet zien of aanraken,die moet je in je hart kunnen voelen...

    Het beste medicijn is een hond ... heeft géén enkele bijwerking

  7. #7
    Forum Admin
    Premium ++ Account
    Agnes574's Avatar
    Lid sinds
    13-02-2007
    Locatie
    Gent
    Posts
    7.749

    Standaard Re: Alvleesklier - Artikels

    Vervolg artikel

    Mogelijke complicaties van een operatieve behandeling
    Geen enkele ingreep is vrij van de kans op complicaties. Zo zijn er ook bij deze operaties de normale risico's op complicaties van een operatie, bijvoorbeeld trombose, longontsteking, nabloeding, wondinfectie.

    Omdat operaties aan de pancreas altijd grote operaties zijn, is er een verhoogde kans op algemene complicaties na een operatie. Zeker wanneer er ook nog sprake is van een ernstige ziekte (ernstige acute pancreatitis) en/of een slechte conditie (veel gewichtsverlies bij chronische pancreatitis).
    De meest voorkomende complicaties zijn nabloedingen en infecties (abcessen in de buik).
    Ook kan het restant pancreas 'lekken' en infecties in de buik veroorzaken of via een fistel (pijpzweer) door de buikwand naar buiten lekken. De operatie kan soms, in combinatie met de ziekte, leiden tot onvoldoende functie van de pancreasrest.


    Nabehandeling
    Afhankelijk van de uitgevoerde operatie is er een nabehandeling nodig. Wanneer als gevolg van de ziekte in combinatie met de operatie er onvoldoende functionerende pancreascellen over zijn gebleven, zullen tekorten aan enzymen en/of hormonen medicamenteus moeten worden aangevuld.

    Om herhaling van het ziektebeeld te voorkomen moet getracht worden de oorzaak aan te pakken. Wanneer alcohol de oorzaak van de pancreatitis is geweest, moet het gebruik van alcohol definitief gestaakt worden.

    (bron: gezondheid.be)
    De mooiste dingen in het leven kun je niet zien of aanraken,die moet je in je hart kunnen voelen...

    Het beste medicijn is een hond ... heeft géén enkele bijwerking

  8. #8
    Banned Premium + Account
    Lid sinds
    27-11-2011
    Posts
    225

    Standaard Re: Alvleesklier/Pancreas - Artikels

    Galstenen zijn ook gevaarlijk, gruis kan de pancreas doen ontsteken.
    Als de arts zeg dat galstenen niet gevaarlijk zijn is dit niet juist