Opmerkingen als : jij sluit je teveel af,waarom zeg je niks?; je bent percies nog een klein kind die niks durft vragen en de schijterd zijn echt niet meer leuk voor mij.
Even geleden had ik een intervieuw gelezen met iemand die het asperger syndroom heeft. Vele dingen herken ik bij mezelf: Niks durven vragen aan wildvreemden,zelfs bij het praten met vrienden zenuwachtig zijn,jezelf dom vinden omdat je het antwoord niet meer weet als iemand je een vraag stelt (Heel zenuwachtig,daarom vergeet ik vaak dingen)
Ook bij spreekbeurten is het voor mij een ramp,ik durf het gewoon niet!
Als kleuter stond ik al alleen volgens mijn moeder,ik wou nooit meedoen met de rest.
Wat mij ook opvalt bij mezelf is mijn 'tic nerveux' altijd maar zwaaien met mijn been,tot ergernis van mijn huigenoten.
Alsof dat nog niet genoeg is kan ik niet met veranderingen omgaan,vanaf er iets niet doorgaat of veranderd word ik boos en soms heel triestig.
Als er hier mensen zitten die deze aandoening kennen of ze zelf hebben laat iets weten!