Even van me afschrijven misschien dat dat helpt
op dit moment zit ik er even helemaal doorheen.
ik weet niet wat het met mij is, maar ik trek het niet meer.
ik voel me totaal niet gelukkig, ik heb nergens meer zin in en ben telkens moe.
ik zit nachten op omdat ik niet kan slapen.
en zit me dan maar te vervelen achter mijn computer.
Net heb ik geprobeerd te slapen maar dat lukte niet..
zonet in bed (en nu weer bijna) barste ik in tranen uit, en waarom?
Ik heb geen idee.
Natuurlijk heb ik ook momenten dat ik slaap, maar ja dat zijn momenten dat ik gewoon bijna in elkaar zak van vermoeidheid. En als ik dan slaap dan droom ik altijd.
En het zijn geen fijne dromen nee... Altijd nachtmerries... Of nou ja nachtmerries.. het schrikt mij niet meer af ik ben er onderhand wel aan gewend dat als ik gaat slapen ik een nachtmerrie krijg.
Deze nachtmerries gaan vaak over de dood. Of mensen die vermoord worden.
Ik droom ook vaak over het ziekenhuis, en in de meeste gevallen ben ik het patient in het ziekenhuis.
Geopereerd worden terwijl je gewoon bij zinnen bent.
En natuurlijk ook slagershuizen waar mensen doodleuk op een lopende band gaan liggen en wachten tot ze geslacht worden... ik kan nog wel even doorgaan....
ondanks dat ik een droom wijf heb van een vrouw en een goed leven samen met onze dieren, voel ik me gewoon niet gelukkig met mezelf. Alles is in mijn ogen negatief.
Ik voel me alleen, me vrienden spreek ik ook niet meer en als ik wil afspreken dan hebben ze altijd wel een smoes.
ik ben erachter gekomen dat ik ook helemaal geen specialiteiten heb en niks kan. Ik heb een stem die niet aan te horen is, een kop om op te schieten en vet waar ik maar niet vanaf kom.
ik kan niks ik voel me een niks ik ben een niks.
ik zit me nu te bedenken hoe ik mezelf zo kan laten denken dat ik ook iets positiever in het leven kijk, maar het lukt me gewoon niet!
Ik heb het gevoel dat het van me afschrijven ook geen nut heeft...
Weet je, elke dag zit ik in me hoofd van ik wil mezelf van kant maken.
Maar dat mag niet. Hoe moet dat met mijn meisie en "Familie" (die ik overigens ook eigenlijk nooit zie) denk ik dan bij mezelf. Maar dan ook weer van hoe lang ga IK dit nog volhouden?
zucht....