Ik heb een vriendin die in haar jeugd aandacht tekort heeft gehad. Omdat haar ouders (inmiddels gescheiden) niet gelukkig waren samen is hier de grootste reden van. Door deze jeugd heeft ze zich een aantal eigenschappen eigen gemaakt, waaronder dat de erg veel claimt en veel last heeft van angstgevoelens. Ze is telkens bang dat ik haar verlaat, en als ik iemand uitnodig of ik ga ergens naar toe, krijg ik al snel te horen dat ze dat niet leuk vind, en wordt ze boos (in mijn beleving, want zelf zegt ze op dat soort momenten enkel en alleen bang te zijn). Ze dikt deze angst-ingeving aan met allerlei emoties/gevoelens en is compleet de realiteit kwijt.
Ik kon hier niet meer tegen en mede daarom is ze aan de fluoxitine gegaan. Daar is ze momenteel een maand of 2-3 mee bezig. Ze slikt 30mg per dag. In het begin was er een duidelijk positief verschil merkbaar. Ze was rustiger......en als het toch fout ging waren de "episodes" minder heftig.
De laatste tijd liggen we weer continu met elkaar in de clinch... erg vermoeiend. Ze zegt continu dat ik boos ben, en is voor mijn gevoel wat afstandelijker geworden. Natuurlijk zorgen de medicijnen er ook voor dat positieve emoties minder heftig zijn. Om een voorbeeld te noemen, is haar lustgevoel compleet weg...wat als man zijnde best moeilijk is om soms te verkroppen. Sex was altijd erg aanwezig, en ook erg prettig vanuit 2 kanten, maar nu is het bijna verdwenen,en als het gebeurt voelt het voor mij alsof ze het voor MIJ doet....niet zoals ik het prettig vind dus. Ik begrijp het wel! Maar neemt niet weg dat ik het soms erg mis.
Ik heb het gevoel alsof de medicatie zijn werking wat verliest. Maar wie ben ik om daarover de kennis te hebben! Vandaar mijn vraag over fluoxitine:
Wat doet het met je? Onderdrukken of ook genezen?
Hoe moet ik me de cyclus voorstellen?
Hoe zal het gaan als ze na een half jaar gaat afbouwen? Wat moet ik me voorstellen hoe dit invloed heeft op haar toestand?
Nog even een kleine aanvulling over mezelf, omdat ik zelf ook momenteel niet de meeste rust heb in mijn hoofd. Ik ben 4 maart met een "burn-out" thuis beland, en er is gebleken dat dit vooral door mijn werkgever kwam. Momenteel heb ik het dienstverband bij deze werkgever beëindigd, en ga ik heel iets anders doen. Maar ik moet daarvoor wel een 2-jarige opleiding volgen. Mijn salaris ben ik dan kwijt en ik krijg 14 maanden een WW uitkering. Allemaal wat onzekerheden! Dat speelt ook mee in onze situatie, dat ik ook niet sterk in mijn schoenen sta op emotioneel gebied.
gr Scoot