Er is geen beminnen
Ik wordt verscheurd van binnen.
Pijn is al wat ik voel
Wat is hiervan het doel?
Er lijkt geen einde aan te komen
mijn hoop is mij ontnomen.
Waarom kan ik er mijn schouders niet onderzetten
en me van dit verdriet beletten?
Ik wil troost, aandacht, een arm, een luisterend oor.
Daar ga ik voor.
Maar telkens krijg ik een klap in m'n gezicht
wat is dat toch waarvoor ik telkens zwicht?
Vond ik toch eens rust in m'n hoofd.
In plaats daarvan voel ik me verdoofd,
lamgeslagen en ontzettend klein.
Loslaten doet verschrikkelijk veel pijn.
Jolanda