
Origineel gepost door
huub1947
Ze wandelen langs het strand
het waait hard en de golven hebben witte koppen
als sneeuw op de alpentoppen
ze lopen hand in hand.
Het haar verwaaid wat tranen op de wang
hij pakt haar stevig vast
de boodschap die de arts hem gaf is nu een last
hij voelt de pijn en is ook bang
Zij voelt zijn liefde maar ook zijn smart
een kleine traan in haar ogen
smart en pijn zijn ongelogen
haar pijn zit in haar hart
Maar zo dicht bij dit onstuimig water
denkt ze aan wat Luther King als zei
ik heb een droom voor jou en mij
de ziekte bedwingen voor nu en later
Gezondheid lijkt erbij te horen
maar we weten allemaal heel best
voor het sterven zijn we geboren
maar niet eerst hij en dan de rest
De wind waait door zijn haren
verward
gehard
maar dit klusje is te klaren.
Met de hoop in het hart en in zijn oog een traan
gaat hij de strijd aan
hij wil er niet aan ten onder gaan
maar volop met haar verdergaan
Huub