Je hart kent in stilte de geheimen van de dagen
en de nachten.
Maar je oren dorsten naar de klank
van de kennis van je hart .
Je zou in woorden willen kennen
wat je altijd in gedachten hebt gekend.
Je zou met je vingers het naakte lichaam
van je dromen willen betasten.
En zo is het goed.
De verborgen bron van je ziel moet opzwellen ;
en murmelend naar de zee stromen,
de schat van je oneindige diepten
zal aan je ogen geopenbaard worden .
Maar laat er geen weegschaal zijn ,
om je onberekenbare schat te wegen;
en peil niet de diepten van je kennis met staf
of dieplood .
Want het zelf is een grenzeloze en onmetelijke zee .
ZO WERD IK EEN DWAAS .
En ik heb in mijn dwaasheid
zowel vrijheid als veiligheid gevonden;
de vrijheid der eenzaamheid
en de veiligheid van niet-begrepen-worden ,
want wie ons begrijpen , maken iets in ons tot slaaf !
uit : De Dwaas
Kahlil Gibran