Beste leden van Ngf,
Al jaren vecht ik met allerlei psychische klachten. Een moeizame jeugd, gevolg van onberekenbare en ex-verslaafde vader, heeft hier niet goed aan gedaan.
Ik ben 24 jaar en zolang ik me al kan herinneren, zijn de psychische klachten er al. Op school hield ik de dagen maar moeilijk vol en kwam dan ook bijna elke dag met hoofdpijn thuis. Dan nog niet eens gesproken over alle steken in mijn borst, schouders die vastzitten, en noem zo maar op. De angsten om dood te gaan, kanker te hebben, of allerlei andere vreemde en enge ziektes, hebben mijn hele dagelijkse leven wel verpest. De andere variant van 'verpest' is 'gepest' en dat is ook mijn hele schooltijd (tot de vierde) zo geweest.
Mijn vader was onberekenbaar. Inmiddels woon ik op mezelf en geniet ik van een ontspannen thuissituatie, maar dat is wel eens anders geweest. De ene keer kon hij om iets lachen, de andere keer kon ik klappen krijgen. Dreigementen om mijn 'poten' te breken, mij voor m'n kop slaan of uit huis trappen, was wel wekelijkse kost.
Nu ben ik vierentwintig. Sinds 2008 ben ik bij GGZ en heb daar veel gesprekken gehad. Daar ben ik twee jaar geweest, toen een jaar bij de verslavingszorg vanwege drankproblemen, toen twee jaar bij de GGZ, toen een jaar GGZ en nu een dagbehandeling van één keer per week, in een groep. Dit alles met tussenpozen van een jaar of een paar maanden. En inmiddels heb ik een flink dossier opgebouwd bij zowel de huisarts, psychologen, psychiaters en verslavingsartsen. Het gaat dan om: posttraumatisch stresssyndroom, manisch depressief, angststoornis, sociale angst, ADHD, alcoholisme en slaapproblemen.
Op het moment zit ik in de ziektewet. Dit is nu al een halfjaar en het gaat nog steeds niet goed. Ik zit voor de tweede keer in de ziektewet vanwege een burn-out en depressieve klachten. Het leek beter te gaan door rust te nemen, maar ik merk zelfs dat mijn hoofd al doordraait als ik teveel met een hobby bezig ben. Nu het is me dan nog te intensief om een sms'je te tikken, bizar genoeg! Concentratie (verklaring natuurlijk ADHD) is dan ook slecht en zelfs zo, dat ik niet eens de ondertiteling van een film op tijd kan lezen, want dan is hij alweer uit het beeld.
Samen met mijn partner, die ik gelukkig(!) heb en mij erg veel steunt, heb ik het er veel over. Er is geen grip op te krijgen. Mijn stemming is (de laatste tijd) over het algemeen stabiel, maar nu gaat het weer ernstig naar beneden, en daar is dan geen aantoonbare verklaring voor. Ik vraag me af of ik ooit wel normaal zou kunnen werken. Dit beïnvloed al zó lang mijn leven en ik ben bang dat deze klachten niet meer overgaat, gezien ADHD en Manisch Depressief levenslang zijn.
Ik slik medicijnen, en veel ook. Ik zit overdag op: 80MG Medikinet (langwerkende Methylfenidaat) en 's nachts 10MG Melatonine (lichaamseigenstof wat zorgt voor een goed dag/nachtritme), 30MG Mirtazepine (antidepressiva) en als ik weer eens een aantal nachten heb wakker gelegen, dan mag ik er ook nog een dikke pil bijnemen: seroquel genaamd.
Zijn hier mensen die vergelijkbare, of heel toevallig dezelfde, klachten hebben? En hoe gaan deze mensen hier mee om? Wat zou je mij aanraden? Waar heb ik recht op, waarop niet? Ik heb over anderhalve week weer een afspraak bij de bedrijfsarts en daar wil ik dit verhaal nog eens duidelijk aankaarten. De laatste tijd schiet 'afgekeurd worden' steeds vaker door mijn hoofd en ik weet niet wat ik ermee moet.