3 maart 2008
Jou binnenkomst kwam als een wereldgeschenk,
Al het nare verdween achter de zon,
Die jij met een glimlach deedt schijnen.
Je warmte liet mij dagelijks stralen.
Tot de overwachte nachtmerrie begon.
Je mocht vechten voor je leven.
Je vocht als een tijger vol goede moed,
Het mocht er niet zijn.
Uitgeput legde je het leven neer,
Geen pijn meer voor jou.
Verscheurd door intense pijn leefde ik op automatische piloot,
Ik had geen zin meer.
Mijn gedachten bleven bij jou.
Raakte verward van je plotselinge aanwezigheid.
Het was jij, die mij de weg wees,
Richting huidige realiteit.
Nu 6 jaar later,
Ben je nog in mijn gedachten,
Laat jij mij langzaam de sterren zien, en de wolken doen verdwijnen.
Deze dag belooft een mooie dag,
Deze dag herinner ik jou zoals je was.
Written by: Jules