Hallo Lotgenoten,
Ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik moet beginnen..... Ik ben een vrouw van 37 (net geworden ) en heb eigenlijk al een jaar of 15 min of meer klachten (na de bevalling van m'n dochter).
Het is begonnen met depresssie (toen ik 23 was) tegelijk paniek-aanvallen met alle bijbehorende symptomen.
Na een jaar of 4 a 5 alles onder controle en een heel leuk en druk leven. Ik heb hard gewerkt om te zijn waar ik nu ben in het bedrijfsleven en heb ook een heel leuk en druk sociaal leven.
Maar nu komt het>>>> Ik blijf last houden van allerlei vage klachten, die min of meer verband houden met hyperventilatie. Zo heb ik soms nog weleens een paniekaanval (met name in een drukke kroeg ofzo), heb ik vorig jaar weken last gehad van een "brok in de keel" en ben ik nu sinds een paar weken erg benauwd.
Het lijkt wel of de hyperventilatie na al die jaren een "andere" wending heeft genomen. Heel raar maar ik krijg steeds nieuwe klachten en de hartkloppingen e.d. zijn al een hele tijd op de achtergrond. Maar goed, die benauwdheid is de hele dag aanwezig en af en toe kan ik niet door/diep ademen met een vol/opgeblazen gevoel.
Kan iemand mij vertellen of dit ook één van de symptomen van chv is??
Ik ben continu op zoek naar bevestiging en geruststelling. Ik vraag ook regelmatig aan mijn vriend: denk je dat ik binnenkort dood ga? Hij maakt hier meestal een grapje over en stelt me dus hélemaal niet gerust.
Ik heb een dochter uit een eerder huwelijk en ben zo bang om haar "alleen" achter te moeten laten (contact met haar vader is bijna nihil).
Het lijkt wel of alles waar ik geen controle over kan krijgen, voor mij een obsessie wordt. Ik ben ZOOOOO bang om dood te gaan. Dat is mijn GROOTSTE angst. Ooh ja, 2 maanden geleden een rontgenfoto laten maken van m'n longen omdat ik bang was voor een enge longziekte (ik rook nl). Hierop waren geen afwijkingen te zien, pppfff. (tijdelijk gerust gesteld). Aantal sigaretjes gelijk geminimalisserd naar max 5 per dag. Dit gaat gelukkig al 2 maanden goed.
Ook heb ik veel moeite met het op vakantie gaan naar het buitenland. Stel dat ik daar in het ziekenhuis kom, of erger nog dood ga. Wie vangt mijn dochter op? Té gek voor woorden deze gedachtes, maar ze zijn er wel. Bijna de hele dag tijdens mijn vakantie in Spanje of Turkije.
Ik heb nu eigenlijk 2 vragen;
1) zijn er mensen die zich herkennen in mijn verhaal?
2) kan die benauwdheid en het opgeblazen gevoel CHV zijn? Of toch naar de huisarts hiermee?
Ik zou het heel fijn vinden om reaktie te krijgen.
Groetjes Nance