Chaos in mijn hoofd.....
Wat er in moet komt er niet in,
en wat er uit moet komt er niet uit.
Waar ik niet aan wil denken daar denk ik aan,
en wat ik niet moet vergeten dat vergeet ik.

Dat kleine, nare stemmetje, vanwaar zou dat toch komen?
Het fluistert in mijn binnenste, zelfs in mijn bangste dromen.
Het zegt: "Je moet niet verdergaan, dat is gewoon geen leven.
Je kunt het pakje dat je draagt, terug aan het noodlot geven!!"

Zo dwaal ik vaak verlaten en verloren.
Ik blijf dat nare stemmetje van vroeg tot laat maar horen.
Het is vreemd, maar het overwoekert zelfs de stem van mijn ma die achter mij klinkt, en zegt: Je bent mijn Kind, houd je aan mijn liefde vast, en blijf toch in jezelf geloven!!"

Maar kijk eens een keer met mijn ogen,
Lees eens een keer met mijn hart.
dan begrijp je heel misschien beter,
waarom alles mij zo verwart.

De dagelijkse dingen, alles dat om mij heen gebeurd,
heeft gewoon teveel betekenis, en is zo onnodig ingekleurd.

Maar al heb ik nu even niet meer zoveel kracht,
en lijken al mijn dromen opeens zo angstig levensecht,
ik kom hoe dan ook uit dit gevecht...
Maar mijn gevoelens zijn me nu vaak even teveel
Maar ze zijn o zo oprecht....

Soms weet ik niet meer wie ik ben,
Word ik bang van het gezicht in de spiegel
waar ik al jaren naar kijk.
Maar ik weet, ik ben dat niet.
Vaag herinner ik me hoe mijn echte gezicht eruit zag,
Maar sinds ik heel naief mijn hart achterna ging,
ben ik mezelf verloren.

ik probeer telkens te praten en niet na te denken,
alles gewoon los te laten.
Maar mijn gedachtens gaan zo snel.
Mijn handen kunnen zich niet bedwingen, en de stem roept "Welkom in de hel."
Hoe kan ik uitleggen wat ik voel, als ik zelf al niet eens kan begrijpen.
wat ik werkelijk bedoel.

Ik probeer dagelijks te vechten
maar het lukt me even niet meer.
Ik kan niet meer,ik ben te moe gestreden.
Waarom ben ik verward en weet ik vele dingen niet meer?
waarom ben ik boos op mensen waar ik van hou?
Waarom heb ik verdriet om wat mij is aangedaan?
waarom ben ik zo bang voor het onbekende?
Waarom gaan de dingen zoals ze nu steeds maar gaan?
Waarom heb ik geen grip op de situatie waar ik me nu in bevind?
Maar ooit op een dag, komt alles goed
Dan ik ga stapje voor stapje,vooruit en tot die tijd,
zal ik blijven vechten.....
Je krijgt me niet waar je me hebben wil.
Ik zal dit gevecht winnen,
al was het alleen maar om jou te zien verliezen.....