Doorligwonden komen relatief vaak voor en kunnen een dodelijke afloop hebben. Maar omdat doorliggen op zichzelf geen ziekte is maar een bijverschijnsel, is er weinig aandacht voor de behandeling ervan.
Volgens De Laat bestaat er momenteel geen spe******me dat zich specifiek met dit verschijnsel bezighoudt. "Natuurlijk is het belangrijk doorligwonden te voorkomen. Maar de realiteit is dat ze bestaan. Er moet dus meer aandacht voor en kennis over behandeling komen", stelt De Laat. "Er zijn allerlei speciale verbanden en zo, maar het lastige is dat er elk jaar iets verdwijnt of verandert." Het Nijmeegse expertisecentrum gaat daarvoor onder meer een documentatiebank bijhouden.
Wat is decubitus?
Doorliggen doet zich voor bij mensen die veel in bed liggen. Voornamelijk ziekenhuispatiënten zijn hier het slachtoffer van. Doordat er op bepaalde gedeelten van de huid continu druk wordt uitgeoefend, kan het bloed er niet meer goed bijkomen. Het gevolg is dat dit stukje huid na verloop van tijd een zuurstoftekort krijgt en afsterft.
Meestal gebeurt dit al in de eerste twee weken na de ziekenhuisopname. Ook de druk van hulpmiddelen als gips of een armsteun, of de wrijving van dekens of een matras kan decubitus veroorzaken. Plekken waar het bot vlak onder de huid ligt of er een dikke laag vetweefsel zit tussen huid en bot, zoals hielen, stuit en heupen, zijn hier het meest vatbaar voor.
Gradaties
Doorligletsel wordt onderverdeeld in vier verschillende gradaties. Als de huid rood is maar nog wel intact, spreken we van graad 1. De rode kleur kan dan niet worden weggedrukt met een vinger. Soms voelt het stukje huid extra warm of hard aan. Ook de vorming van oedeem (een overschot aan vocht tussen de huidcellen) is een van de mogelijke kenmerken.
Bij graad 2 is de opperhuid (epidermis) oppervlakkig beschadigd. Er ontstaan blaren op de huid, of de huid is gedeeltelijk ontveld. Ook kan het zijn dat de huidlaag onder de epidermis (de lederhuid of dermis) eveneens aangetast is. Bij graad 3 sterft het huidweefsel af en ontstaat er een diepe zweer. De randen daarvan zijn geel of zwart, de kleur van afgestorven weefselcellen. Ook het bindweefselvlies dat onder de epidermis ligt, kan in deze fase zijn aangetast.
Wanneer ook het spierweefsel, botweefsel en/of ondersteunende weefsels zijn aangetast, is sprake van graad vier. De wonden in de huid zijn dan centimeters diep. De schade is echter vaak nog ernstiger dan het er al uitziet, omdat er onder de overgebleven huid - onzichtbaar van buitenaf dus - holtes kunnen ontstaan van afgestorven cellen.
Dodelijk
Decubitus kan in sommige gevallen dodelijk zijn, omdat er in de zweren schadelijke bacteriën kunnen groeien die via de wond gemakkelijk in de bloedbaan terecht kunnen komen. Daardoor kan bloedvergiftiging ontstaan. Voor mensen met een verlaagde weerstand is dat levensbedreigend. De bacterieën kunnen ook de botten aantasten.
Bron:
http://www.planet.nl/planet/show/id=...3944/sc=3ab929