Je kleine glimlach
heb ik nooit mogen zien,
maar toch mis ik hem elke dag.
Je lieve, zachte stem
zal ik ook nooit horen.
Maar ik weet hoe hij klinkt
omdat ik hem uit mijn dromen herken.
Je kreeg geen kans
op deze wereld,
het zou je alleen maar pijn doen.
Geen enkele kans heb je gekregen,
de strijd kon jij niet winnen,
het geluk mocht je niet beleven.
Je kleine, mooie ogen,
nooit heb ik er in kunnen kijken,
daar voor ben je te vroeg weg gevlogen.
Ik kan ze nog maar op een manier zien,
dat is wanneer ik naar je echo staar
en me afvraag waarom dit zo moest zijn.
Je echo die in de woonkamer staat
trekt nog elke dag mijn blik
als mijn hart weer een traan laat.
Je moest veel te vroeg gaan,
veel te vroeg een ander leven gekregen
bij de sterren, en de lachende maan.
En elke keer als ik je echo kus,
weet ik dat het beter zo is,
Je bent en blijft mijn moppie,
wat een ander ook zegt.
En ik hou van je voor altijd,
en dat meen ik oprecht.