Foute spondylodese operatie bij Nedspine
Hallo allemaal, 2,5 jaar geleden onderging ik een spondylodese operatie. Die is echter fout gegaan, na vele wegen bewandeld te hebben kom ik geen stap verder en wil ik mijn verhaal kwijt. Dit in de hoop dat iemand zich in mijn situatie herkend en we over en weer misschien tips en trics kunnen uitwisselen. Zoals ik al zei heb ik 2,5 jaar geleden een spondylodese operatie laten doen, dit werd gedaan door dr. v.d.Wije van Nedspine kliniek te Ede. Hij was erg hoopvol nadat ik weken in een gipscorset had gelopen. Eerst was hij wekzaam in het Diaconessen ziekenhuis te Zeist maar ging samen met dr Homminga een kliniek in Ede openen en wou mij daarbij graag meenemen omdat hij me wel als een uitdaging zag. Alles klonk zo hoopvol en de klik van vertrouwen was er over duidelijk dus ik stemde met het idee in. In februari 2010 was het eindelijk zover. Hoopvol gingen m'n partner en ik naar Ede. Toen begon de ellende al vrij snel. Toen ik eenmaal bijkwam uit de O.K. had ik geen gevoel in mijn benen en vreselijk pijn in m'n rug. Dat was vrij normaal, vooral rustig plat blijven liggen en de pijn met medicatie bestrijden. Na 2 dagen werd ik weer ontslagen en werd ik met bed en al naar de auto gereden om naar huis gebracht te kunnen worden. Ik gaf aan dat ik het idee had dat het niet goed zat. Antwoord was jawel hoor deze complicatie kan erbij horen doordat er veel wondvocht in het operatie gebied zit waardoor er veel druk op de zeneuwen zit. Ga thuis maar plat en kijk het even aan. Zo gezegd zo gedaan, de arts zal het wel weten en ik ben maar een leek. Thuis had ik ondragelijk veel pijn viel er meerdere malen zelfs flauw van. Ik kon niks zelfstandig zelfs met plassen moest mn partner me bijna dragen omdat ik geen gevoel en kracht in m'n benen had. Rechts was redelijk bijgetrokken maar links was echt alsof hij dood was. Het was weekeind en de weekeindarts moest komen. Morfine werd voorgeschreven om het tot maandag uit te houden. Maandag gelijk v.d Wijer gebeld maar kat in de zak hij hield vol dat ik geduld moest hebben alles was goed op de controle foto die op de O.K. gemaakt was dus ik moest afwachten. Na 14 dagen veel gebel naar Ede en meerdere bezoeken van m'n huisarts en vele pillen later mocht ik omdat ik zo door bleef zeuren eindelijk voor een CT scan. Zo gezegd zo gedaan en wat bleek er zat een schroef fout, op de zeneuwen waardoor de gevoelloosheid en pijn duidelijk verklaard werden. Een dag later ging ik opnieuw voor OK naar Ede. Daarbij werd de schroef verwijderd en opnieuw geplaatst. Je zou denken mooi probleem opgelost. Niet dus, in eerste instantie dacht ik minder pijn te hebben maar het gevoel bleef weg in m'n been. Weer het verhaal rust en geduld. Ik mocht weer naar huis met die opdracht. We gingen en bleven hopen. Thuis bleef ik afhankelijk van m'n partner, famillie en vooral m'n bed. Ik werd gek, de muren kwamen op me af. Fysio sloeg niet goed aan en ik bleef afhankelijk. Nog steeds veel contact met Ede zowel telefonisch als erheen gaand. De auto ritten verlopen al jankend van de pijn. Inmiddels heeft mijn vriend een rolstoel verbouwd tot half ligstoel want zitten kon ik niet. Na veel gezeur van mij mocht ik naar een revalidatiecentrum. Maar ja we leven in Nederland met lange wachttijden. Een half jaar wachtijd stond ervoor. Ik dacht krijg allemaal de.........! Ik ga zelf harder aan de slag. We kochten een hometrainer en ik ben fanatiek gaan oefenen met van alles en nog wat, zelf thuis en met de fysio. Uiteindelijk kreeg ik meer kracht in mijn linker been maar hij bleef doof net of het niet van mij was. Nu 2,5 jaar later ben ik gelukkig uit m'n bed en rolstoel ik kan me redden met krukken maar blijf zwaar beperkt in mijn doen en laten. Volgen v.d Wijer zit alles goed. Op gegeven moment ben ik voor een second opinion geweest. Daar werd een nieuwe ct scan gemaakt waarop blijkt dat er 1 schroef nog steeds niet goed zit. Voor ik voor de second opinion mocht komen hadden ze m'n medische status nodig. Ik heb alles opgevraagd van vele pijnarts behandelingen die niet hielpen en natuurlijk het OK verslag uit Ede. Hier ben ik vreselijk kwaad over geweest. Hierin stond dat er 2 schroeven bij de tweede operatie zijn herplaatst omdat ze fout zaten. 1 schroef zit nu goed maar de 2e zit niet helemaal goed maar moet in deze stand maar geaccepteerd worden want verder corrigeren is niet mogelijk omdat de moertjes op zijn! BELACHELIJK verhaal!!!
Nu zit ik nog steeds met de problemen! de second opinion arts gaf aan dat Ede een fabriek is die werkt voor zn geld en niet in het belang van de mens er zijn daar al vele fouten gemaakt die elders hersteld zijn. Maar de fouten die bij mij gemaakt zijn zijn elders niet teherstellen! De schroef die nog scheef zit kan wel verwijderd worden maar dat moet in Ede omdat andere klinieken/ziekenhuizen met andere tools werken die niet op andere tools passen. Naar Ede? Ik? nog een keer? NEE echt niet dat vertrouwen is weg daar wordt niet meer in mijn lijf gerommeld! Ik ben bang als ik dat doe dat ik dan de winst die ik nu heb gemaakt weer helemaal kwijt ben en helemaal in een rolstoel beland! Mooi niet ik ben een moeder van 3 kinderen 12-9 en 1 jaar ik beperk ze nu al vreselijk in hun doen en laten en kan vele dingen niet samen met ze doen maar als ik helemaal rolstoelgebonden wordt worden we nog meer beperkt! De jongste is een KADO waar we niet op gerekend hadden, de zwangerschap was ook erg zwaar en ook nu ze zwaarder wordt heb ik het vaak moeilijk maar ze is een schat en heeft geen extra problemen in mijn rug opgeleverd! Voor de zwangerschap ging het slecht maar het is er niet slechter op geworden! Mijn zoons helpen waar kan maar ik voel me daar schuldig onder want ik wil dat ze een onbezorgde vrije jeugd hebben! Mijn partner is mijn grote steun en toeverlaat maar ook hem beperk ik erg in zijn doen en laten! Onze doe vakanties zijn terug gevallen in de kinderen gaan hun goddelijke gang en mama zorgt voor de thee als ze thuis komen. Ik geniet wel van ze als hun genieten maar ik wil terug naar vroeger, lekker samen stoeien, bos/strandwandelingen maken en zandkastelen bouwen. De simpele dingen van het dagelijks leven samen doen! Ik hoop dat iemand mijn verhaal leest! Iemand die een soortgelijk verhaal heeft meegemaakt! Die zichzelf in mijn verhaal herkend! En dan zou het nog het mooiste zijn als die iemand wel wegen heeft beandeld die iets positiefs hebben opgeleverd! Tot op heden heb ik niet de arts kunnen vinden die mij van mijn ondragelijke rugpijn af kan helpen! Het enige dat mij wordt aangeboden is extra medicijnen en praten met een psycholoog! Medicijnen slik ik in overvloed waaronder morfine en opiaaten, het verlicht maar niet voldoende om een vrij leven te hebben. En een psycholoog, natturlijk is het fijn een keer van je af te kunnen praten maar het lost de kern van het probleem niet op! Zolang ik voor mezelf niet zeker weet dat ik uit behandeld ben kan ik mijn beperkingen en pijn ook niet leren accepteren! Dus wie oh wie kan mij helpen aan volgende stappen??????
Met citaat antwoorden
Re: Foute spondylodese operatie bij Nedspine
Origineel gepost door herma
