Het ene potje magnesium of het andere. Wat is het verschil?

**evitalien**

Stel je gaat naar een winkel om een potje magnesium te kopen. Je wordt geconfronteerd met verschillende vormen van magnesium. Magnesiumoxide, magnesiumcitraat. Wat is nu eigenlijk het verschil?

Als we het woord organisch horen denken we aan een voedingsmiddel zonder chemische toevoegingen en hormonen. Echter organisch in relatie tot mineralen heeft een andere betekenis. Bedoeld wordt dan de stof waaraan het gebonden is.

Pure mineralen kunnen we niet gebruiken omdat ze niet opgenomen worden door ons lichaam. Zij hebben dus een andere stof nodig die ervoor zorgt dat ze wel in het lichaam op de juiste plek komen. Het type stof waaraan het mineraal gebonden is bepaalt hoe het wordt opgenomen en gebruikt in het lichaam.

Waarom zouden we een mineraalsupplement moeten nemen?
Omdat onze voeding tegenwoordig steeds minder mineralen bevat en onze behoefte steeds groter wordt. Zwangeren, vrouwen die borstvoeding geven, vegetariërs, veganisten, sporters, senioren, mensen met spijsverteringsproblematiek en anticonceptiepil slikkers lopen nog extra risico op een tekort aan mineralen.

Aan welke mineralen hebben we snel een tekort?
Uit een onderzoek verricht door het RIVM blijkt dat een groot deel van de bevolking kampt met tekorten aan ijzer, zink, magnesium en calcium.

Deze mineralen zijn belangrijk voor:

Magnesium: zenuw- en spierfunctie, gezonde botten, stofwisseling van koolhydraten, energie productie, regulering van het bloedsuikergehalte en uiterst belangrijk voor het gezond houden van het hart- en vaatstelsel.
Calcium: stevige botten, gebit, PMS, zenuw- en spierfunctie
Zink: sterk immuunsysteem, gezond haar, sterke nagels, stralende huid, wond genezing, spijsvertering, ogen, gehoor, zorgt voor goed reukvermogen en smaakvermogen
IJzer: belangrijk onderdeel van het hemoglobinegehalte in het bloed (hemoglobine vervoert zuurstof door ons lichaam), sterk immuunsysteem

Magnesium
Laten we magnesium er uit lichten. Magnesium hebben we voor wel 500 verschillende enzymreacties in het lichaam nodig. Dit illustreert hoe belangrijk magnesium is voor ons. Als we een magnesium supplement willen kopen worden we geconfronteerd met verschillende vormen magnesium.

Wat is nu het verschil?
Het grootste verschil wordt gevormd door de stof waaraan de magnesium wordt gebonden. Dit kan een stof zijn die organisch of anorganisch is. Als we dit verschil begrijpen wordt de keuze van magnesium iets gemakkelijker.
Een organisch mineraal is gebonden een aminozuur of citroenzuur. Een voorbeeld is bijvoorbeeld calcium. Als calcium gebonden is aan het aminozuur glycinaat krijgen we de stof calciumglycanaat. Of magnesium gebonden aan citroenzuur geen magnesiumcitraat. Organische verbindingen zijn dus eigenlijk verbindingen die van nature in het lichaam voorkomen en dus goed opneembaar zijn.

Anorganisch
Mineralen supplementen bevatten vaak anorganische (niet natuurlijke) verbindingen omdat deze veel goedkoper te produceren zijn. Calcium wordt dan bijvoorbeeld gebonden aan een fosfaatgroep tot calciumfosfaat. Of magnesium met een oxide vormt magnesiumoxide.
Anorganisch gebonden mineralen zijn door het lichaam moeilijk opneembaar
Een mineraalverbinding moet stabiel zijn. Het moet als het ware de hand vasthouden van de stof waaraan het gebonden is. Een vrij, ongebonden mineraal gaat om zich heen zoeken naar een ander “handje” om zich te binden. Het kan een interactie met het spijsverteringsstelsel hebben op de volgende manier:

Binding aan gaan met een andere verbinding. Ongebonden mineralen kunnen zich binden aan andere moleculen als fytaten, welke zich in noten, granen en sommige groenten bevindt. Dit proces zorgt er voor dat het mineraal niet meer beschikbaar is voor het lichaam.
Irritatie darmslijmvlies. Ongebonden mineralen kunnen het darmslijmvlies irriteren; dit zorgt voor een laxerend effect en kan leiden tot zelfs diarree.

Organisch gebonden mineralen worden beter geabsorbeerd
Organische verbinden worden langzaam afgebroken. Dit verhoogt de stabiliteit van het mineraal, het is minder reactief met de omgeving en komt aan de plaats van bestemmend waar het een tweevoudige werking heeft:

Hogere biologische beschikbaarheid. Doordat het mineraal gebonden blijft kan het een langere weg door het maagdarmkanaal afleggen en opgenomen worden op de juiste plek
Vermindert darmirritatie. Een gebonden mineraal is minder reactief met de omgeving en veroorzaakt zodoende minder irritatie van het darmslijmvlies.

Als het mineraal gebonden is aan glycinaat, citraat of aspartaat is het een organische verbinding en goed opneembaar. Verwar aspartaat overigens niet met aspartaam een kunstmatige zoetstof.

Anorganische verbindingen (dus moeilijk opneembaar) die vermeden moeten worden zijn:

Calciumcarbonaat
Calciumfosfaat
IJzersulfaat
Magnesiumcarbonaat
Magnesiumoxide
Magnesiumfosfaat
Magnesiumsulfaat
Zinksulfaat

Organische verbindingen (goed opneembaar) zijn:

Calciumcitraat
Calciumglycinaat
IIzerglycinaat
Magnesium aminozuur chelaat
Magnesiumaspartaat
Magnesiumcitraat
Magnesiumglycinaat
Zinkglycinaat

**Flogiston**

In je lijstje met organische verbindingen ontbreekt een vrij belangrijke: glutamaat. Komt vrij veel voor in ons voedsel.

Overigens, je schrijft "Het type stof waaraan het mineraal gebonden is bepaalt hoe het wordt opgenomen en gebruikt in het lichaam." Dat klopt niet.

Magnesiumoxide wordt nauwelijks opgenomen. Waarom niet? Omdat het magnesium-ion en de oxide-ionen heel sterk aan elkaar zijn gebonden. Als je magnesiumoxide slikt, komt daar dus maar heel weinig magnesium uit vrij: het meeste magnesium blijft aan het oxide vastzitten en is dus onbruikbaar voor het lichaam.

Magnesiumcitraat wordt veel beter opgenomen. Waarom? Omdat het magnesium-ion en het citraat-ion heel losjes aan elkaar zijn gebonden. Als je magnesiumcitraat gebruikt, komt daar dus vrijwel alle magnesium uit vrij, omdat het magnesiumcitraat zich splitst in magnesium-ionen en citraat-ionen.

Het lichaam gebruikt vervolgens die vrijgekomen magnesium-ionen. Waar het die magnesium-ionen voor gebruikt, wordt bepaald door de biochemie van het lichaam. Het is dus ook niet zo dat het type stof waaraan het mineraal is gebonden bepaalt hoe het wordt gebruikt in het lichaam, zoals je schrijft. Want als het magnesium eenmaal is losgekomen maakt het niet meer uit waar het in het begin aan gekoppeld was. Of je nu magnesiumoxide slikt of magnesiumcitraat, in beide gevallen komen daar magnesium-ionen uit vrij (heel weinig bij magnesiumoxide, vrijwel 100% bij magnesiumcitraat). Maar nadat die magnesium-ionen zijn vrijgekomen, zijn het gewoon magnesium-ionen. Of die ooit aan oxide of aan citraat-ionen waren gekleefd, maakt niet meer uit.

Tot slot nog een heel belangrijk punt: ga beslist geen mineralen slikken als je geen tekort hebt. Als je een tekort hebt, moet je dat natuurlijk aanvullen. Liefst gewoon via je voeding, maar als dat niet genoeg is via een supplement.

Maar als je geen tekort hebt, ga dan ook niet aanvullen. Aanvullen is dan nergens voor nodig. Afhankelijk van het mineraal kan het zelfs schadelijk zijn. Zo zorgt een overschot aan magnesium ervoor dat het calcium uit het lichaam wordt verdreven, omdat magnesium en calcium beide in dezelfde chemische groep (de groep van dubbel-positief geladen metaal-ionen) zitten. Andere mineralen vormen bij een overschot een zware belasting voor de nieren, soms ook voor de lever. Ook kunnen ze leiden tot galstenen, nierstenen en problemen met de haarvaatjes die de weefsels van zuurstof en voeding voorzien.

Laat je dus eerst testen voordat je iets gaat aanvullen. Aanvullen kan nuttig zijn, maar alleen als er een tekort is.

Flogiston

**supernikje**

Wat me steeds verwonderd bij jou Flogiston is dat je op bepaalde vlakken over veel kennis beschikt (of je haalt deze informatie gewoon uit andere gelijkaardige onderwerpen om te kopiëren, kan ook...), maar dan op vlak van conclusies de bal vaak mis slaat.
Zo is het een algemeen bekend misverstand om ervan uit te gaan dat een suppletie met bepaalde mineralen (zelfs vitaminen) enkel nut zou hebben bij een aantoonbaar tekort in de bloedwaarden.
Ten eerste omdat het gehalte in het bloed niets zegt over wat er door de cellen vervoerd wordt naar spieren e.d.
Ten tweede zijn de waarden een paar eeuwen terug vastgelegd en is er intussen al vaak twijfel ontstaan betreffende het aanpassen ervan.

Voorbeeld bij mezelf : ik laat 2x/jaar een volledige bloedanalyse doen en heb nooit een tekort gehad aan magnesium.
Echter zijn magnesiumsupplementen wel het enige die me verlossen van krampen in de voeten : in periodes dat ik er regelmatig last van heb volstaat het om een kuur te nemen.

**Flogiston**

De waarden zijn niet een paar eeuwen terug vastgelegd, zoals je lijkt te denken. Ik weet niet waar je die informatie vandaan hebt - maar het klopt niet.

De waarden worden continu bekeken op juistheid. Wanneer er nieuwe kennis beschikbaar komt, worden de referentiewaarden zonodig aangepast.

Daarnaast beschikt de arts over meer kennis dan alleen die referentiewaarden. Een arts is geen robot die er alleen maar voor zorgt dat jouw waarden binnen de referentiegrenzen vallen. Die referentiewaarden zijn een richtlijn. Het hangt van de persoon af wat de arts zal doen.

Zo heeft onze huisarts zowel voor mij als voor mijn partner andere waarden geadviseerd dan de referentiewaarden voor bepaalde stoffen - simpelweg omdat wij geen "gemiddelde personen" zijn.

Om eens een voorbeeld te noemen: kijk eens naar de referentiewaarden voor vitamine D. Die zijn recentelijk nog wat bijgesteld, omdat er nieuwe inzichten beschikbaar kwamen.

Over jouw bloedanalyse - waarom laat je die doen? Is dat op medisch voorschrift, of is dat eigen initiatief? En is het wel bij een erkend instituut? Ik vraag dit omdat er (helaas) ook enkele kwakzalvers actief zijn, die allerlei adviezen geven op basis van onbetrouwbare methoden. LBA is een berucht voorbeeld, maar er zijn er helaas meer. Ik hoop dat je niet in die valkuil bent gevallen.

Flogiston

**supernikje**

Zoek dan eens op wanneer de waarden van vitamine C nog aangepast werden. Men baseert zich nog steeds op de minimumwaarden die nodig zijn om scheurbuik te voorkomen. Er zijn sindsdien al tal van onderzoeken gebeurt waaruit blijkt dat hogere dosissen noodzakelijk zijn.
En om vitamine D als voorbeeld te nemen -zoals jij doet- deze zijn nog niet aangepast, in België alvast niet.
Dan spreken we over de waarden die de labo's hanteren. Labo's waar de gewone huisartsen en specialisten beroep op doen.
Naar ik weet kan je ook niet zomaar een labo opstarten om bloed te laten testen.
En mijn homeopaat, omdat je toch weer de kronkel krijgt om het gesprek onrechtstreeks om te draaien naar je obsessie tegen alternatieve therapieën, die doet ook beroep op éénzelfde labo dan de andere dokters. Er zijn nog artsen die de klassieke opleiding genoten maar zich later verdiepen in meer omdat ze geen oogkleppen dragen.
Maar nee, voor je helemaal paranoïa wordt : zij doet mijn bloedanalyses niet daarvoor ga ik bij een huisarts dichter bij de deur.

En nogmaals een supplement helpt vaak ook ondanks er uit de analyse geen tekorten blijkt de zijn omdat het niveau in het bloed vaak niets zegt over de waarden in de cellen. Maar nogmaals lees je over wat ik schrijf.

**Flogiston**